عظمت اندوه
وقتی خاک را به سرشان
و بیل را به خاک میزدند
تا دستی جدا را
به ریشه ی پاها
پیوند زنند
تنها کسی که
گریه و اندوه را
با دستان مهربان خاکی اش
از چهره ام زدود
نام دیارمان بود
که با خاک پاک
برابر میشود آسمانش !
+
کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٤۸ ب.ظ ; ۱۳٩۱/٥/٢٢